LovesTheTeam.com

Tokio poważnie potraktowało przygotowania do ogromnegowakacje. W przeddzień igrzysk mieliśmy znaczącą przebudowę miasta: zburzono wiele starych dzielnic, zbudowany nowych autostrad, mostów, nowoczesne obiekty sportowe zbudowane, przywrócone stare stadiony i baseny. XVIII Gry zostały zebrane przez 5140 sportowców z 93 krajów. Po raz pierwszy w Olimpiadzie wzięło udział Algieria, Kamerun, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kongo, Mali, Niger, Senegal, Zanzibar, Czad, Trynidad i Tobago, Mongolskiej Republiki Ludowej i Nepalu. Aby wziąć udział w zespole konkurencji Republiki Południowej Afryki został zawieszony za zachowanie dyskryminacji rasowej. Zespoły z Korei Północnej, Indonezji, Barbadosu i Ekwadoru zostały również zawieszone. 10 października około 90 tysięcy widzów zgromadziło się na Stadionie Olimpijskim. Sportowcy powitał cesarza Hirohito w Japonii i Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego Dangor Yasukawa. Nigdy wcześniej program olimpijski był tak obszerny. Dołączyła do siatkówki judo, kobiet i mężczyzn. Cechą charakterystyczną tych gier była znacząco zwiększona konkurencja we wszelkiego rodzaju konkursach. Podczas zawodów ustalono 77 zapisów olimpijskich i 35 rekordów świata. Na Igrzyskach w 1964 sportowców z ZSRR zachowała swój prymat w nieoficjalnych klasyfikacji zespołu, który zdobył 96 medali, z czego 30 - złota. sportowców US przyniósł zespołowi 90 medale, japoński zespół zajął trzecie miejsce po raz pierwszy weszła w Letnich Igrzyskach Olimpijskich trzech luchshih.Yaponskaya pamiętam doskonałą wydajnością radzieckich ciężarowców. Aleksey Vahonin Rudolf Plukfelder Władimir Golovanov i Leonid Żabotynski otrzymały złote medale, Victor Kurentsov Jurij Własow i Vladimir Kaplunov - serebryanye.Sovetskaya gimnastyczka łarysa łatynina zdobyła 2 złote, 2 srebrne i 2 brązowe medale. Przyniósł całkowitą liczbę swoich olimpijskich medali do 18, stając się rekord liczby medaley.Vpervye zdobył na olimpiadzie do gromadzenia i przechowywania wyników komputery były używane. Ponadto, w pierwszym telewizyjnym audycji z aren olimpijskich prowadzonych na innych kontynentach.

Głosowanie na miejsce XVIII lataIgrzyska Olimpijskie odbyły się w Monachium na 55. sesji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Stało się to w 1959 r., Z wyjątkiem Tokio, rywale były dwiema stolicami europejskimi - austriackim Wiedeńem i Belgijską Brukselą, a także nominacją amerykańskiego Detroit. Tokio okazał się absolutną przewagę - w pierwszej turze 34 głosów oddano za nim, podczas gdy wszyscy inni kandydaci zdobył w sumie tylko 24. Dlatego, kolejne tury głosowania nie był wymagany i stolica Japonii po raz drugi mieliśmy okazję gościć Olimpiadę. Wcześniejsze próby posiadają igrzysk olimpijskich w Japonii XII należał do letnich gier w 1940 roku, które po raz pierwszy zostały przeniesione do Finlandii z powodu japońskiego ataku na Chiny, a następnie odwołany zupełnie z powodu wybuchu Drugiej Światowej voyny.Tokio - dużego miasta w największym z japońskim wyspy (Honsiu). Stolica Japonii już w XVIII wieku była jednym z największych miast na świecie. Choć rozliczenia w jakiej jest teraz Tokio należą do epoki kamienia, jego oficjalna historia zaczyna się zbudowany w XII wieku fort przy wejściu do zatoki na wybrzeżu Pacyfiku. Wówczas osada była znana jako Edo, a miasto stało się stolicą w 1869 roku, kiedy i dostał swoją obecną imya.Ko rozpoczęcia przygotowań do Olimpiady w gospodarce kraju zaczęły rosnąć, a posiadanie dużego międzynarodowego forum zostało katalizatorem w wielu rejonach stolicy. Na początku gry infrastruktura miejska i komunikacja uległy znacznej poprawie - uruchomiono szybki tramwaj, zmodernizowano lotnisko, kabel komunikacyjny został położony w Stanach Zjednoczonych. Po raz pierwszy można było transmitować Olimpiadę za pośrednictwem satelity komunikacyjnego. Miasto zbudowano sześć nowych obiektów sportowych i zmodernizowane dziesiątki istniejących - wszystko w XVIII Letnich Igrzysk były zaangażowane 33.Imperator Hirohito oficjalnie otwarto Igrzyska Olimpijskie 10 października 1964, a uroczyste zakończenie odbyło się w dniu 24 października. W ciągu dwóch tygodni ponad 5.100 sportowców z 93 stanów zagrało 163 zestawów nagród. Najwięcej (96) były w stanie wygrać olimpijczyków radzieckiej reprezentacji i sportowców amerykańskich za zaledwie 6 medali, ale przez tych samych rywali wyprzedzając ZSRR w liczbie złotych medali.

Określono miejsce na następną Olimpiadęspotkanie komisji Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w 1949 r. w Rzymie. Wśród miast kandydujących było kilka dużych amerykańskich osad, a także Melbourne, Meksyk i Buenos Aires. Melbourne pokonał, ale zdecydowano się przenieść je z zawodów jeździeckich. Ze względu na australijskie prawa konie musiałyby poddać się kwarantannie zbyt długo. Dlatego w Sztokholmie odbył się ten etap gry. W Australii gry stały się elementem opozycji politycznej. Prezydent jednego z państw odmówił finansowania części Olimpiady, którą położył. Ten zagrożony budowę olimpijskich, ale w końcu został ukończony w srok.Svoi zespół do gry został wysłany 67 krajów. Liczba uczestniczących państw zmniejszyła się w porównaniu do poprzednich konkursów. Kilka krajów odmówiło udziału w grach z powodów politycznych. Egipt odmówił reprezentowania swojego zespołu z powodu konfliktu wokół Kanału Sueskiego z Wielką Brytanią. Australia, jako członek brytyjskiej Wspólnoty, została postrzegana przez Egipt jako wroga. Jednocześnie, niektóre kraje europejskie nie przedstawiły swoich sportowców z powodu niezgodności z działaniami ZSRR na Węgrzech, a Chiny nie podzielił prawo do udziału w konkursach z Tayvanem.Na to skomplikowane tło polityczne drużynie ZSRR nadal brał udział w grach, po raz drugi w swej historii. To był wielki sukces radzieckich sportowców - zespół w kraju zajął pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej nieoficjalnych. Szczególnie wyróżnionymi radzieckimi gimnastykami są mężczyźni i kobiety. Na przykład, Larisa Latynina zdobyła 4 złote medale. Złoto zostało przyznane drużynie narodowej ZSRR, drugie miejsce w nieoficjalnym przesunięciu było dla USA. Wśród sportowców tego kraju osiągnęła wiele sukcesów sportowców, takich jak Bobby Morrow, stał się podwójne sukcesy osiągnięte Olympic chempionom.Sereznyh i australijskich sportowców. I można zauważyć, węgierski Agnes Keleti gimnastyk, który zdobył 3 złote i 2 srebrne medale olimpijskie.

Rzym został wybrany na stolicę XVII-latkówIgrzysk Olimpijskich na 50. sesji Komitetu Olimpijskiego Interetnic w Paryżu 15 czerwca 1955 r. Głównym konkurentem Rzymie działał Lozanna, Szwajcaria, ale w ostatecznym głosowaniu Rzym wygrał z wynikiem 35: 24.Vechny wspaniałego miasta przygotowanego do zawodów, zawodnicy rywalizowali w 18 kompleksach. Konkurs używane zabytków: starożytne Termy Karakalli wziął gimnastyka, Zapasy Maty zostały umieszczone w Basilica de Maxentius, trasa maratonu biegnie wzdłuż starej drogi do Koloseum Apievoy. Pięć i pół tysiąca sportowców z 83 krajów grało 150 zestawów medali w 18 dyscyplinach sportowych. Otwarcie i zamknięcie ceremonii Olimpiady odbyło się na nowym stadionie Foro Italico, które pomieściło 90 000 widzów. Zespół radziecki przybył do igrzysk w składzie 285 osób. Vera Krepkina otworzyła konto na złote medale, które skakało najdłużej. Liudmila Szevtsova wygrała wyścig na 800 metrów, Elvira Ozolina otrzymała złoto za rzucanie włócznią. Prasa Irina wygrała w wyścigu na 80 metrów, a jej siostra Tamara wybitowała w strzelaniu i rzucaniu dysków, biorąc srebro, złoty medal dotarł do Niny Ponomarevy. Wśród męskich sportowców w zespole narodowym ZSRR, wyróżnił się Viktor Tsibulenko (złoty za rzucanie włócznią), Vasyl Rudenkov (rzucanie młotkiem). Wyścig 10 km Peter Bolotnikov wygrał, skok wzwyż - Robert Szawłakadze, Walking 20 kilometrów - Vladimir Golubnichiy.Amerikanskaya biegacz Wilma Rudolph był bardzo popularny na igrzyskach, które otrzymały zasłużone złoto. Za wdzięczny bieg był nazywany "Czarną Gazelą". Pierwszy mistrz olimpijski, reprezentujący Afrykę, stała maratończyk Abebe Bikila (Etiopia), prowadził całą odległość bosikom.Iz nasi bokserzy tylko lekki Oleg Grigoriev otrzymał tytuł. W Rzymie gwiazda Cassius Clay, która w wieku 18 lat uzyskała lekki waga, wstąpiła. Potem zmienił nazwisko na Mohammeda Ali i został uznany za największego mistrza kategorii ciężkich boksu zawodowego. Iwan Bogdan, Avtandil Koridze i Oleg Karavaev stali się zwycięzcami zapaśników radzieckich. Wicemiasław Iwanow wygrał konkurs pojedynczo, powtarzając sukces w Melbourne. Radziecka kajak Antonina Seredina wygrała singiel i parę z Marią Szubiną, radzieccy szermierzy dobrze radzili sobie dobrze. Po raz pierwszy w historii Igrzysk Olimpijskich zwyciężyła drużyna męska i damska, osobisty turniej wygrał sportowiec Wiktor Żdanowicz. Najlepszy zawodnik igrzysk przyznał Radziecki sztangista Yuri Vlasov ustawić rekord olimpijski w wadze ciężkiej dla wszystkich trzech ruchów, jak również w ilości klasycznym triathlonie (537,5 kg). Jego zapisy stały się globalne. Wraz z lekką ręką Juriju otworzyła się ścieżka do tego tytułu dla Wasilija Alekseeva, Leonida Żabotinskiego i Andreja Chemerkina. Była to pierwsza Olimpiady w pełni objęta telewizją. Transmisje na żywo przeprowadzono w 18 krajach europejskich, z niewielkim opóźnieniem ze względu na różnice czasowe w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Igrzyska miały 74 rekordy olimpijskie, z czego 27 to rekordy świata. Sowiecki zespół utrzymał pozycję lidera w nieoficjalnym konkursie drużynowym, zdobywając 103 medale, z czego 43 to złoto. Drugie miejsce zajęło zespół Stanów Zjednoczonych (71 nagród, 34 złote medale). Trzeci był zespołem Niemiec (Niemcy i NRD), otrzymał 42 medale (12 złota).

Łącznie przyjęto Igrzyska Olimpijskie w 1964 rokuudział 36 drużyn narodowych. Sportowcy z NRD i Republiki Federalnej Niemiec przeprowadzili się razem. Po raz pierwszy w sporcie zimowym pokazały się Indie, Korea Północna i Mongolia. Jednocześnie sportowcy z Afryki nie uczestniczyli w konkursach. Amerykę Łacińską reprezentowały tylko drużyny Argentyny i Chile, w których rozegrano 34 komplety medali na 6 sportów. Po raz pierwszy został wprowadzony sport luge, a bobsleje wrócił do programu gier po przerwie. Pierwsze miejsce w nieoficjalnym konkursie drużynowym zajęło Związek Radziecki. Złoto otrzymało radziecką drużynę hokejową. Biathletes i narciarzy również dobrze. Na przykład Claudia Boyarski otrzymała 3 złote medale za udział w wyścigach narciarskich. Pierwsze miejsce w łyżwiarstwie figurowym pary zostało zrobione przez sowieckich sportowców Lyudmili Belousovę i Olega Protopopova. Najlepszym sportowcem drużyny jest Lydia Skoblikova - zdobyła 4 złote medale na łyżwiarstwie szybkim, druga miała znaczny spadek, a drużyna Austrii, która na swoim terytorium gra Igrzyska Olimpijskie. Najlepsze miejsce pokazały austriaccy narciarze i sanie. Trzecie miejsce zajęło norweskie zespoły, tradycyjnie silne w sportach zimowych. Większość medali otrzymała norweskich łyżwiarzy i narciarzy wykonujących skoki z skoczni. Stany Zjednoczone były raczej słabe, zajmowały 8. miejsce i otrzymały tylko jeden złoty medal. Jej drużyna została wygrała łyżwiarka Terry McDermott, pomimo faktu, że rozgrywki odbywały się w miejscu, gdzie powinny wystarczyć opady deszczu, przed igrzyskami olimpijskimi organizatorzy zdali sobie sprawę, że nie ma wystarczająco dużo śniegu. Zima 1964 roku była zbyt ciepła. Konieczne było przyciągnięcie żołnierzy armii austriackiej do przewozu śniegu z górskich stoków do miejsca zawodów narciarzy i sanek. W rezultacie wszystkie konkursy odbyły się zgodnie z przepisami.

Historia igrzysk olimpijskich dzieli się na antyki inowoczesny. Pierwsza wzmianka w dokumentach o posiadaniu igrzysk olimpijskich odnosi się do 776 pne. W tym czasie największe zawody sportowe odbywały się co pięć lat. Podczas uroczystości wojujący byli zobowiązani do zawarcia rozejmu, aby nic nie przeszkodziło Grekom w uczestnictwie w zawodach i cieszeniu się z tego spektaklu. Często ta zasada została naruszona, ale nie przeszkodziło to w pomyślnym przeprowadzeniu zawodów, a ogromna przerwa w igrzyskach olimpijskich nastąpiła po dojściu Rzymian do władzy. Po tym, jak chrześcijaństwo stało się oficjalną religią, olimpijskie zawody popadły w niełaskę jako przejaw pogaństwa. W 384 r. Cesarz Teodozjusz narzucił zakaz urządzania gier, który trwał do 1896 r. Historia współczesnych igrzysk olimpijskich ma tylko trzy odwołane zawody. Wszystkie nie miały miejsca w związku z wojnami światowymi. Pierwszą porażką była Letnia Olimpiada w 1916 roku. Ich planowano w Berlinie, a nowy stadion był już gotowy na zawody. W związku z wybuchem Pierwszej Wojny Światowej szóste igrzyska olimpijskie zostały odwołane 12. Letnie Igrzyska Olimpijskie miały się odbyć jesienią 1940 r. W Tokio, ale rok 1937 był początkiem drugiej wojny chińsko-japońskiej. Aby ocalić sytuację, Międzynarodowy Komitet Olimpijski przeniósł grę do Helsinek, ale po drugiej wojnie światowej musieli w końcu zrezygnować, a prawo do organizacji trzynastych Letnich Igrzysk Olimpijskich odbyło się w Londynie. Nie były to proste konkursy, miały się odbyć w roku pięćdziesiątej rocznicy IOC, a na ten czas zaplanowano wielkie uroczystości. Niemniej jednak, z uwagi na trwającą wojnę, postanowiono anulować grę. Londyn był w stanie zaakceptować pierwsze powojenne rozgrywki, które odbyły się w 1948 roku.

Pierwotnie Olimpiadzie miała się odbyć w USA,w Denver. Jednak mieszkańcy miasta sprzeciwili się organizacji gier w referendum, więc Komitet Olimpijski znalazł się w trudnej sytuacji. W efekcie Igrzyska Olimpijskie zostały zaakceptowane przez Innsbruck, który je posiadał w 1964 roku. Udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich wzięło 1 136 osób z 37 krajów. Zawody odbyły się w dziesięciu dyscyplinach sportowych: Narciarstwo alpejskie, bobsleje, łyżwiarstwo szybkie, biathlon, skoki narciarskie, saneczkarstwo, narciarstwo biegowe, kombinacji norweskiej, łyżwiarstwo figurowe, hokej na lodzie. Następujące wyniki olimpiadzie walnego zwycięstwa zdobył przez sportowców ze Związku Radzieckiego zdobył 13 złotych, 6 srebrnych i 8 brązowych medali. Drugie miejsce zajęło NRD z 7 złotymi, 5 srebrnymi i 7 brązowymi medalami. Przedstawiciele US dostał trzecie miejsce - 3 złote, 3 srebrne i 4 brązowe medali.Odnim z najbardziej spektakularnych wydarzeń na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich jest zawsze hokej. Niestety, w Innsbrucku nie popełnił Team Canada zbojkotować grę, więc w finale o prawo być nazywany najsilniejszych drużyn na świecie rywalizowali odwiecznych rywali - zespół ZSRR i Czechosłowacji. Początek spotkania nie stało na korzyść graczy z ZSRR w pierwszej połowie przegrali z wynikiem 0: 2. W drugiej połowie udało im się odzyskać, ale w trzecim, osiem minut przed końcem, Czesi ponownie wystąpili. Jednak ich oczekiwania się nie sprawdziły - cele Aleksandra Yakusheva i Valery Kharlamov pozwoliło zespołowi z ZSRR po raz czwarty z rzędu, aby stać się mistrzami. Chekham zajęła drugie miejsce, trzecia część zajęli sportowcy z Niemiec. Sportowcy radzieccy również dobrze się bawili na łyżwiarstwie figurowym. Złoto w parach Łyżwiarstwo figurowe wygrała Irina Rodnina i Alexander Zaitsev, zwycięstwo w tańcu z lodem wygrał Ludmiła Pakhomova i Alexander Gorshkov. W męskiej Łyżwiarstwo figurowe srebra poszedł Władimir Korolow, tyle tylko wielki dla działających Brytyjczyka Johna Curry. Złoty medal kobiecy został zasłużony przez amerykańską Dorotę Hamill, a także dla rasowych narciarzy. W wyścigu na 30 km wygrał Siergiej Savelyev, wyścig 15-kilometrowej, dwa pierwsze miejsca zajęli Nikolai Bazhukov i Evgeny Belyaev. W zespole wyścigowym zespół Związku Radzieckiego udało się zdobyć brązowy medal, złoto wygrał przez sportowców z kobietami Finlyandii.U w wyścigu narciarskim na 10 kilometrów z pierwszych był Raisa Smetanin, zdobył złoto w sowieckich dziewcząt i estafete.Zolotuyu medal trafił do Związku Radzieckiego i biathlon - w indywidualnym wyścigu na 20 km był pierwszym Nikolay Kruglov, nie była równa radzieckich sportowców i estafete.Zimnyaya olimpiadzie w 1976 roku dla sportowców ZSRR, jeden z najbardziej udanych i wpisanych na zawsze w historii radziecki i rosyjski sportu.