Wskazówka 1: Za co spalił się Giordano Bruno

Nauka

Wskazówka 1: Za co spalił się Giordano Bruno

Ścieżka prawdziwych naukowców jest nie tylko ciągłabadania, ale także potrzebę obrony swoich teorii przed krytykami. Od promocji hipotezy do jej uznania przez społeczność naukową jest ciernista ścieżka, czasami kończąca się tragicznie.

Dziedzictwo naukowe niesławnegoŚredniowieczny naukowiec Giordano Bruno jest zakryty tajemnicą. Wiadomo, że pracował w wielu dziedzinach nauki, filozofii i religii, napisał kilka traktatów, w których kwestionował kanonizowane chrześcijańskie prawdy. Przez całe życie Bruno usiłował udowodnić swoją niezaprzeczalną prawdę, której nie zrozumiał, był prześladowany, musiał wędrować i spędzić ostatnie lata przed egzekucją w więzieniu. Dlaczego Kościół katolicki tak ukarał jej mnicha?

Pierwsze kroki w nauce

Przez kilka lat Bruno spędził dwór we Francji, ucząc króla Henryka III swoich teorii.

Filippo Bruno w wieku 11 lat został wydany przez jego ojca wSzkoła neapolitańska do studiowania ówczesnych klasycznych dyscyplin: literatura, dialektyka, logika. Kontynuując tradycyjny sposób na swój czas, w 1565 roku młody człowiek zostaje nowicjuszem w klasztorze św. Dominika i otrzymuje imię Giordano. W murach klasztoru, że zagłębia się w badaniach naukowych, odkrywanie matematykę i filozofię, odbija się na teorii budowy wszechświata i miejscu Boga i człowieka w nim. Już w młodości krytykował najważniejsze katolickie dogmaty, takie jak czystość Maryi i dobrowolne przyjmowanie przez Jezusa egzekucji. zachowanie mnicha był bardzo śmiały i ryzykowny, więc Bruno, aby dowiedzieć się, że kierownictwo klasztor wszczęła śledztwo w jego poglądów i działań, uciekł z ich ścian.

Filozofia Giordano Bruno

Postępowanie prowadzone przez Giordana Bruno znajduje się w Indeksie książek zakazanych opracowanym przez Kościół katolicki.

Wędrując po Europie w poszukiwaniu schronienia, Brunokontynuował swoją działalność naukową. W oparciu o heliocentryczny system Kopernika i kontynuuje filozofię neoplatonizmu, Bruno odnajduje nieskończoności wszechświata, składający się z odległych galaktyk w centrum z których każdy jest „moim słońcem”. Uważał on, że podstawa wszechświata jest "duszą świata", jedną dla wszystkich światów. Zatem Bruno odrzuca podział chrześcijańskiego materiału (ziemia) i boskich (niebieskich) światów, twierdząc, że Bóg nie jest jedynym twórcą natury, ale sama natura. Pojedyncza boska dusza, jak wierzył, żyje w każdej osobie i każdym fenomenie natury, która w rzeczywistości równa się człowiekowi z Bogiem.

Wykonanie zdania

Bezpłatne widoki, które rozpowszechniły się w epoceRenesans, były niedopuszczalne w średniowieczu. W 1591 roku, zgodnie z doniesieniem Giovanniego Mochegino, którego Giordano uczył sztuki pamięci, wenecka Inkwizycja szarżuje naukowca i więzi go. Po kilku bolesnych lat, że Giordano spędzonych w więzieniu kościoła, Kościół Rzymu podejmuje ostateczną odpowiedzialność za „heretyków” Bruno, przeklinać go z kościoła i przekazany do świeckich władz ze zdaniem „karania bez przelania krwi”, co oznacza wykonanie na stosie. W 1600 roku Giordano Bruno, nie rezygnując z poglądów, został spalony żywcem w rzymskim Placu Kwiatów.

Wskazówka 2: Czym jest astronomia

W czasach starożytnych ludzie patrzyli na niebo i na wszystkoobiekty kosmiczne zostały podzielone na trzy grupy: Słońce, Księżyc i gwiazdy. Zgodnie z ich ideami, Ziemia była centrum wszechświata: płaska, stojąca na trzech wielorybach (słoniach, żółwiach) i pokryta szklaną pokrywą (niebo). Następnie, poprzez gęstwę ignorancji i religijnego fanatyzmu, jedna z najbardziej niesamowitych i fascynujących nauk zaczęła się przełamywać - astronomia.

Instrukcje

Astronomia jest nauką o ciałach niebieskich, ichstrukturę i całkowicie o wszechświecie. Konieczne było dla marynarzy i zwykłych ludzi orientację na całym świecie, dla określenia pory dnia. Początki tej nauki można prześledzić w kulturze starożytnego Egiptu, Chin, Mezoameryki, Babilonu i innych. W starożytności podstawą reprezentacji astronomicznych był geocentryzm, tj. prawie cała ludzkość wierzyła, że centrum wszechświata jest Ziemia, a wokół niego krążą Księżyc, Słońce i gwiazdy. Uważano również, że Ziemia jest nadal. Założycielami tej teorii byli Ptolemeusz (II wne) i Arystoteles (IV wpne). Aby udowodnić coś przeciwnego, zajęło to setki lat.

Pierwszy, który nazwał teorię geocentryzmu błędną,był Nikołaj Kopernik. Naukowiec, który żył w XIV i XV wieku, przedstawił oszałamiającą teorię heliocentryzmu w tamtym czasie. Zasugerował, że Ziemia jest tylko jedną z planet krążących wokół Słońca. Obraca się wokół własnej osi i wisi w przestrzeni "bez spoczywania na niczym". Koncepcje zmiany pory dnia, pory roku, a także takie zjawiska, jak zaćmienia Słońca i Księżyca, idealnie pasują do nowej teorii. Mikołaj Kopernik zmarł na udar mózgu w wieku 70 lat, po dokonaniu prawdziwą rewolucję w nauke.Ego uczniów i naśladowców Giordano Bruno miał mniej szczęścia. W swoich wnioskach poszło znacznie dalej niż jego poprzednik. Giordano Bruno doszedł do wniosku, że Słońce jest jedną z wielu gwiazd we wszechświecie. Te inne gwiazdy to także słońca, wokół których mogą się obracać planety. Zasugerował, że na niektórych planetach (takich jak Ziemia), tam jest życie, może razumnaya.Za ich hipotezy, zaprzeczając widoki na kościół, wielki naukowiec, nauka męczeńskiej Giordano Bruno 17 lutego 1600 został spalony żywcem na stosie.

W 1608 roku holenderski wynalazca JohnLippersgayem został wynaleziony urządzenie, które pozwala obserwować ciał niebieskich. Wynalazek nazwano teleskopem, a później lunetą. To wydarzenie stało się swoistym punktem odniesienia dla astronomii, jako nauki. Słoneczne i zaćmienia księżyca, komety i „spadające gwiazdy” przestała być źródłem sueveriy.V 1609 Galileusz wynalazł lunetę, i potwierdził teorię Kopernika, że planety krążą wokół Słońca. W swoim teleskopie zobaczył miriadę gwiazd i potwierdził słowa Kopernika i Giordano Bruna - wszechświat jest nieskończony. Jednakże, podobnie jak Bruno, stał się ofiarą Inkwizycji. Pod groźbą słynnej „dusheochischayuschih” tortur, Galileo wyrzekł się teorii nauczania, ale pozostał wierny idei aż do śmierci. Legenda głosi: po tym, jak Galileusz odczytał oficjalne wyrzeczenie się heretyckich poglądów, podniósł się z kolan i powiedział "a jednak się kręci" ...

Lata minęły, astronomia pozostała nauką teorii, a dopiero w XX wieku wraz z rozwojem nowego przemysłu - astronautyki, astronomia stał się nauką praktyki. Satelity, stacje naukowe, pierwsi ludzie, którzy odwiedzili kosmos, dokonali nieocenionego, kolosalnego wkładu w idee świata, w którym żyje ludzkość.

Wskazówka 3: Czym jest Hylozoizm

Ludzie z zamierzchłych czasów wierzyli w otaczający światoni, tak żywi jak oni. Poganie nazywali taką animację boską mocą, chrześcijanie uważali obskurantyzm, a filozofowie budowali na całej tej doktrynie zwanej "Hylozoizmem".

Uważa się, że pierwszy dotyczy istoty materiimyśleli Grecy. To właśnie w ich języku urodził pojęcie „Hylozoism” oznaczającego dosłownie hyle - materia, materia i zoe - życie. W sprawiedliwości należy zauważyć, że nie artykułować te dwa pierwiastki w jednym pojęciu jako filozoficzny termin był Hylozoism istnienie tylko 17 veke.Gilozoisty zobaczyć jakąś obecność duszy w całej otaczającej materii, a więc nie podzielić ją na ożywionej i nieożywionej Evan Stone w ich opinii odczuwa lub przekazuje to uczucie. Jeden z przepływów może być nazywany Hylozoism panteizm które były przyczepność Zenon Chrysippus i innych Stoics. Wierzyli, że boska dusza przenika całą materię, przekształcając świat w jedno żywe ciało. Kosmos jest racjonalną i celowo zorganizowaną żywą istotą. Oczywiście, takie nauczanie nie mogło zostać zmartwychwstałe w okresie renesansu. Z pewnością centrum takiego uduchowionego kosmosu stało się człowiekiem, człowiekiem w ścisłym związku z naturą, w harmonii z nim. Duchowi nie sprzeciwiali się już temu materiałowi, ale przeciwnie, te naturalne aspekty życia wzajemnie się uzupełniały. Była też doktryna duszy świata. Na przykład, Giordano Bruno twierdził, że wszystkie istniejące światy zamieszkałe wszechświata, wszechświat - to świetny rozsądne organizm. „Nie, sprawy nie mają duszę, albo przynajmniej życie począwszy” - pisał w swoim dziele „O przyrodzie, na początku i na singiel” Bóg wyraża się w naturze - uważa Spinozy i Denis Diderot, oparta na starożytnych greckich rozprawach, twierdził, że cała materia ma właściwość podobną do sensacji. Było to w szczególności, że uczucie - to absolutny nieruchomość tylko bardzo organiczny materii.Segodnya jest doktryną filozoficzną przeżywa kolejną falę zainteresowania nim.

Wskazówka 4: Co można anathematized

Anathema jest terminem kościelnym, słowo jest tłumaczone z greki jako "daleko" i "put" i oznacza odrzucenie, ekskomunikę. Zdradzanie klątwy polega na ekskomunikowaniu wierzącego lub duchownego z kościoła.

Klątwa Kościoła jest pojęciem Kościoła katolickiego. W średniowieczu księża nie tylko ekskomunikowali heretyków z kościoła, ale także przeklinali ich. Rytuał samobójstwa wyglądał na zastraszający, a ekskomunikowani musieli być obecni. W Kościele prawosławnym ci, którzy są anathematami, nie chcą zła, mają możliwość uratowania swojej duszy i powrotu na łono kościoła.

Kto może być anatemą?

Anathema jest zdradzana przez tych, którzy bluźnili Bogu lub popełniligrzech śmiertelny. Ze względu na anty-kościelne poglądy i bezstronne oświadczenia skierowane do duchownych również mogą się ekskomunikować, przez cały czas anathemas był zdradzany przez ludzi dysydenckich i rewolucjonistów. Nie mieli prawa chodzić do kościoła i uczestniczyć w boskich usługach, musieli rozwiązywać wszystkie duchowe problemy niezależnie, bez zwracania się do duchownego.

Znane osobistości poświęcone klątwie

W Rosji najsłynniejszy przypadek anathematizacjinastąpił pod koniec XIX wieku - kościół został ekskomunikowany przez słynnego pisarza Lwa Nikołajewicza Tołstoja. Jednak fakt ten nie został jeszcze potwierdzony. Według niektórych źródeł duchownych byli niezadowoleni antychrześcijańskie motywy w twórczości pisarza i jego wypowiedzi, ale decyzje ekskomuniki i nie została przyjęta. Kościół katolicki, w przeciwieństwie do prawosławia, w średniowieczu nie tylko Anathema, ale również bierze życie dysydentów. Najbardziej znanym heretykiem jest Giordano Bruno, stracony z powodu swoich studiów astronomicznych, poglądów politycznych i magii. Inny znany fakt tradycji klątwy pojawił się w Europie w XV wieku, kiedy katolicy zabili Jana Husa. Ten myśliciel i reformator został ekskomunikowany i pozbawiony życia ze względu na jego poglądy polityczne i potępienie duchownych. Hus Uważa się, że duchowni nie zachował zapovedi.V 2003 cerkiew Bożego anathematized Miłość Panow, który napisał książkę „Aniołów Stróżów Objawienia”. Kapłani nazwali to bluźnierstwem paniki i obrazą doktryn chrześcijańskich. W konsekwencji starała się usprawiedliwić przed administracji diecezjalnej, ale publiczne przeprosiny i nie prinesla.Katolicheskaya i Kościół prawosławny w każdym czasie dzięki anatema uwolnić ludzi z nastrojów anty-religijnych i rewolucyjnych poglądów. Ale każda ekskomunikowana osoba może żałować i prosić o przebaczenie, aby przywrócić Boże miłosierdzie.

Wskazówka 5: Jaki jest renesans

Z tego słowa pochodzi renesansWłoski Rinascimento i francuski renesans, który w obu przypadkach oznacza "odrodzony", "nowo narodzony". W języku rosyjskim termin "renesans", podobny do nich, jest bardziej powszechny. Jest to nazwa szczególnego okresu kulturowego i historycznego w rozwoju wielu krajów Europy Zachodniej, ukształtowanych pod koniec średniowiecza i istniejących przed erą nowego czasu.

Chronologicznie, renesans obejmuje tymczasoweramy początków XIV i ostatniej ćwierci XVI wieku. W Anglii i Hiszpanii okres renesansu trwał aż do początku XVII wieku. Najbardziej charakterystyczną cechą renesansu to szczególny rodzaj kultury, która została utworzona na zasadach antropocentryzmu i radykalnie różni się od ekspresji kultura religijna Srednevekovya.Samo termin „Renaissance” ( „Renaissance”) został po raz pierwszy wspomniano już w pracach znanego włoskiego humanisty wieku XVI przez Giorgio Vasari i sugeruje, kwitnące, skok we wszystkich sferach życia społecznego, a przede wszystkim w sferze kultury. Aktualna wartość jest taka sama jak nazwa epoki historycznej, termin nabył w XIX wieku, dzięki pracy francuskiej historyk Jules Michelet. Powstanie nowego paradygmatu kulturowego we Włoszech w XIV wieku było ściśle związane z szybkim rozwojem niezależnych miast republiki. Ten historyczny proces może wyjść z cienia osiedli, wcześniej mało zaangażowany w stosunkach feudalnych: miejskich rzemieślników, kupców, bankierów, rzemieślników. Ze swej natury kultura renesansu jest kulturą miejską, obcą hierarchicznemu systemowi religijnemu o wartościach charakterystycznych dla średniowiecza. Próbuje przeciwstawić coś dominującym scholastyczna kultura kościoła doprowadziły do powstania humanistycznej wizji świata, w oparciu o ideały antyku. Najsilniejszym impulsem dla rozwoju kultury renesansu było pojawienie się druku w XV wieku. Masowa dystrybucja drukowanych książek umożliwiła udostępnienie dzieł starożytnych filozofów szerokiej rzeszy ludzi. W miastach europejskich aktywnie kształtowały się świeckie centra nauki i sztuki. Masowe zainteresowanie starożytną kulturą dało początek nowym formom we wszystkich formach sztuki: architekturze, malarstwie, rzeźbie, literaturze. Nowym głównym obiektem sztuki był człowiek ze wszystkimi swoimi pasjami i doświadczeniami. Filozoficzne dzieła myślicieli humanistycznych opisane ideał nowego, wolnego, harmonijnego i wszechstronnego rozwoju osobowości - tzw „uniwersalnego” człowieka. Jednym z najjaśniejszych przedstawicieli tego światopoglądu był genialny włoski artysta Leonardo da Vinci. Pojęcie niezmierzonych możliwości ludzkiej woli i umysłu, jego boski odzwierciedlenie w pracach wielu filozofów czasu. W szczególności, słynny panteistą filozof, zwolennik idei Kopernika, - Giordano Bruno wysunął ideę o „heroicznej entuzjazm” przyrodzonej prawdziwie twórczej i harmonijnej osobowości, w stanie stworzyć swój własny świat renesansowego razumeniyu.Kultura zrodził plejadę znakomitych artystów i myślicieli, które miały ogromny wpływ na dalszy rozwój społeczeństwa zachodnioeuropejskiego. Wiele pomysłów filozoficznych i naukowych powstałych w okresie historycznym, nie straciły znaczenie w naszych czasach, i piękne dzieła sztuki są nadal przedmiotem zachwytu i dumy wielu narodów.