Jak ustalić współczynnik załamania szkła
Jak ustalić współczynnik załamania szkła
Pomimo faktu, że można znaleźć niezbędne informacjeW każdym podręczniku, uczniowie i uczniowie często podaje się metody określania współczynnika załamania światła. Dzieje się tak, ponieważ obliczenie wartości jest niezwykle jasne i proste do wyjaśnienia procesów fizycznych.
Instrukcje
1
Formalnie współczynnik załamania jestwarunek warunkujący, charakteryzujący zdolność materiału do zmiany kąta padania wiązki. Dlatego najprostszym i najbardziej oczywistym sposobem na ustalenie n jest eksperymentowanie z wiązką światła.
2
N jest określane przez instalację składającą się z:źródła światła, soczewki, pryzmat (lub zwykłe szkło) i ekranu. Światło przechodzące przez soczewkę jest skoncentrowany i pada na powierzchnię załamujących i następnie odbija się na ekranie wcześniej oznakowane specyficzny sposób: linia poprowadzona na płaszczyznę digitalizacji kąt załamania w stosunku do wiązki pierwotnej.
3
Główną formułą znalezienia n jest zawszestosunek sin (a) / sin (b) = n2 / n1, gdzie aib to kąty padania i załamania, a n2 i n1 są współczynnikami załamania światła ośrodka. Współczynnik załamania powietrza dla wygody przyjmuje się jako równy jedności, a zatem równanie może przyjąć postać n2 = sin (a) / sin (b). W równaniu tym konieczne jest zastępowanie wartości doświadczalnych poprzednim akapicie.
4
Niepoprawne jest mówienie o pojedynczej wartości kątazałamanie materii. Znane jest zjawisko rozproszenia: zależność n od długości fali (L). Jeśli mówimy o widzialnym zakresie, wówczas zależność ma postać wykresu e ^ (- x) (odwrotna wykładnicza), gdzie oś x reprezentuje długość fali i y współczynnik załamania. Im mniejsza długość fali, tym wyższy współczynnik załamania światła.
5
Światło słoneczne składa się z różnych faldługości. Oczywiście każda z nich ma wartość własną n. W drugim etapie, zamiast szkła, pryzmat jest początkowo wskazany, ponieważ pozwala znacznie zwiększyć załamanie, czyniąc go bardziej widocznym. Jednak przy takim wzroście światło rozpada się na spektrum: na ekranie pojawi się mała tęcza.
6
Każdy kolor tęczy to fala elektromagnetyczna o określonej długości (380-700 nm). Czerwony ma krótszą długość fali, a fioletowy ma największą długość fali.
7
Działa matematyczne wyprowadzenie wariancjiraczej skomplikowane formuły. Chodzi o to, że n = (E * M) ^ (- 1/2). M można przyjąć jako 1, a E można zapisać jako 1 + X, gdzie X jest podatnością elektryczną ośrodka. To z kolei może być pomalowane przez parametry substancji, które następnie są wyprowadzane w jeszcze bardziej ogólną postać. Ostatecznie w - częstotliwość fali pojawia się w formule.
